Baba Fikret Eren, 3 ay önce çalıştığı maden ocağında işten çıkarıldı. Büyük oğlu Emircan’ın konuşmamasını önceleri sorun etmeyen baba, 3.5 yaşına geldiği halde konuşmayan çocuğunu doktora götürdü. İki çocuğuyla doktora giden baba, ikisinin de konuşma engelli olduğunu öğrendi.
Çocukları muayene eden doktor, duyma sorunu olmayan, ve her söyleneni anlayan çocukların konuşabilmeleri için özel eğitim almaları gerektiğini söyledi. Ayrıca, yaşıtlarıyla aynı ortamda olmanın Efecan ve Emircan’ın konuşmalarına faydası olacağını belirtti.
Efecan’ı özel rehabilitasyon merkezine götüren baba, oğlunun haftada 2 saat özel eğitim almasını sağlıyor. Rehabilitasyon merkezindeki yetkililer Fikret Eren’e, çocuğunun mutlaka bir anaokuluna yazılması gerektiğini, haftada 2 saatlik eğitimle konuşmasının mümkün olmadığını söylüyorlar.
Çocuklarını göndermek için bir anaokulu arayışına başlayan baba, önce Bilecik Anaokulu’na gidiyor. Burada, 2 öğrenciyle sınırlı olan engelli kontenjanının dolu olduğunu öğrenen baba, peşinden Balahatun Anaokulu’na gidiyor. Balahatun çocukları kabul ediyor, ancak Fikret Eren işten çıkarıldığı ve maddi sıkıntı yaşadığı için evine uzak olan okula her gün çocuklarını götürüp getiremiyor.
“Ankara’yı aradım, Milli Eğitim’e gittim, nereye başvurduysam bir sonuç alamadım. Çocuklarım benim için her şeyden önemli. Bu güne kadar ne çektiğimi bir ben biliyorum” diyen talihsiz adam, çocuklarının konuşması ve eğitim almaları için devlet büyüklerinden ve yetkililerden yardım istiyor.
