Hep alışır insan

Sevmeye sevilmeye

Yaşadığın her yere alışırsın

Denizin mavisine, uçuşan martılara

Başı dumanlı dağlara alışırsın

Çam kokulu ormanlara

Vadinin yeşiline alışırsın, özlersin

Dizeler dökülür, dilinden

Yazmaya alışırsın

İyiye alışırsın, kötüye de

Varlığa alışırsın, yokluğa da

Yağmurun sesine alışırsın

Toprakla buluşunca, kokusuna

Gök kuşağına alışırsın

Beklersin her yağmurda

Dizeler dökülür dilinden

Yazmaya alışırsın

Pencere önünde içilen, çaya alışırsın

Bazen de lapa lapa karda içilene

İçine kar tanesi düşene

Saçakta ötüşen kuşlara alışırsın

Gecenin bir vakti öten, baykuşa

Dizeler dökülür dilinden

Yazmaya alışırsın

Fırtınalı gecelerin Karanlığında

Çakal sesleriyle uyumaya alışırsın

El ayak çekilince, ay ışığında

Kapından geçen tilkiye alışırsın

Özlersin, beklersin her gece.

Dizeler dökülür dilinden

Yazmaya alışırsın

Bazen, birkaç kez gördüğün insana alışırsın

Bazen de, üç beş kez sohbet ettiklerine

Bir gülüşünü bir bakışını, ararsın

Hayallerinde yaşatırsın, özlersin

Dizeler dökülür dilinden

Yazmaya alışırsın

Bazen de, hiç tanımadığın insanların

Acılı hayat hikayelerine, alışırsın

Dinlersen, hafifleyecekmiş sanırsın

Bazen, özlemeye alışırsın

Neden özlediğini bilmeden

Alıştığını o zaman anlarsın

Dizeler dökülür dilinden

Yazmaya alışırsın

Yaşamınız boyunca; hep doğruya, iyiye, güzele ve sevgiye alışmanız dileklerimle, alıştıklarınız her zaman sizlerle olsun.

  Sağlıkla, sevgiyle kalın